







Podaj swój adres e-mail, jeżeli chcesz otrzymywać informacje o nowościach i promocjach.


KAPELUSZ PANAMSKI MADE IN ECUADOR?
To prawda! Przeczytaj...
HISTORIA KAPELUSZY PANAMSKICH
Począwszy od początku XVII wieku, wyplatanie kapelusza ewoluowało jako przemysł chałupniczy wzdłuż ekwadorskiego wybrzeża, a także w małych miasteczkach w całym andyjskim paśmie górskim. W 1835 r. Manuel Alfaro, człowiek, którego można uznać za dziadka kapelusza panamskiego, przybył do Montecristi, by zdobyć nazwisko i fortunę. Założył firmę, której głównym celem był eksport tych ręcznie wyplatanych kapeluszy. Statki towarowe z Guayaquil i Manty (główne porty handlowe Ekwadoru) napełnione jego towarami i kierowały się do Zatoki Panamskiej. Jego firma prosperowała świetnie, gdyż przybywało coraz więcej poszukiwaczy złota podróżujących przez Panamę, którzy potrzebowali kapelusza chroniącego ich przed silnym karaibskim słońcem.
Jednym z pierwszych miast, które zaczęły tkać kapelusze w Andach, było Principal, część Kantonu Chordeleg w prowincji Azuay (południe kraju). Słomkowe kapelusze tkane w Ekwadorze, podobnie jak wiele innych towarów południowoamerykańskich z XIX i początku XX wieku, były wysyłane najpierw do Przesmyku Panamskiego przed ich rejsami do Azji, reszty Ameryk i Europy, przez co zdobyły nazwę, która odzwierciedlała ich miejsce sprzedaży międzynarodowej - "kapelusze z Panamy" - niż ich miejsce pochodzenia domowego.
W 1904 roku prezydent USA Theodore Roosevelt odwiedził budowę Kanału Panamskiego i został sfotografowany w kapeluszu panamskim, co dodatkowo zwiększyło popularność kapeluszy. Chociaż kapelusz panamski nadal zapewnia życie tysiącom Ekwadorczyków, pozostało mniej niż tuzin tkaczy zdolnych do stworzenia najlepszych "superfinosów Montecristi" - wyplatanych nawet przez pół roku! Produkcja w Ekwadorze maleje z powodu problemów ekonomicznych w Ekwadorze i konkurencji ze strony chińskich producentów kapeluszowych.
W grudniu 2012 r. UNESCO zadeklarowało kapelusze panamskie jako "niematerialne dziedzictwo kulturowe ludzkości". Stworzono również kilka szkółek tkackich, dzięki którym nowe pokolenia uczą się zawodu swoich przodków.